الجمعة، ١٦ مارس ٢٠١٢

المسموحات

مسموحلى لما اكون معاكى
انى ارتجل..
انى ابتكر..
و اخلق معانى جديدة للغرام
و ارسى..
و اتوه..
و انسى الكلام
فاقول "بحبك" و السلام

مسموحلى لما اكون معاكى
انى اتسرق..
و اما تغيبى..
اتحرق..
من نار بعادك و الهوى
و الاقى فى عينيكى الدوا
من تانى لما نكون سوا

مسموحلى لما اكون معاكى
انى اشوف كل اللى جاى
و المح فى عينك صورتى ضى
ارسم سكك للمستحيل
اقلب نهار الكون لليل
ابقى فى ضلمتك الدليل
و اعملك اللى ماله زى

مسموحلى لما اكون معاكى
انى اعشقك بالاجتهاد
و الف وياكى البلاد
و البّسك من عمرى تاج
انسى ف عنيكى الاحتياج
تبقيلى ضل..سُكنة..و علاج
و فى نظرتك يبقالى زاد

مسموحلى لما اكون معاكى
انى اطير..
و اخدك على جناحى لفوق
وسط الرمادى م الغيوم
وسط الكواكب..
و النجوم
و استبدلك..شمس ف سمايا
نور الحياة منها يدوم

مسموحلى لما اكون معاكى
انى ازور الاوليا
و ادوق حلاوة التجربة
اصلى ركعة فى الحسين
و اقيد لمريم شمعتين
احلم معاكى بالسنين
الاحلى..بعد المُـتعبة

مسموحلى لما اكون معاكى
اكون معاكى..
ابكى معاكى..
افرح معاكى..
و إن تزعلى اطلب رضاكى
مسموحلى انى اكون شجاع
جداً..و احياناً اخاف
امسك بإيدك فى المظاهرة
و أعلّى صوتى بالهتاف
مسموحلى اكتبلك قصيدة ماتكتملش
و اضيف عليها كل يوم
و اسرح فى عينك من جديد
فاشطب و من تانى اعيد
و تزيد فى قلبى نار هواكى
فيكون كما نجم فى سماكى
و ارجع...ابصلك أوى
و اسرح فى عينك بالأوى
و ازعل و اثور
و اهدى و افور
و افرح كما عيل أوى
لما ف عنيكى اشوف..بحبَك
فارجع و اقول حُكم القوى

مسموحلى لما اكون معاكى
انى انطلق
و افلت لجام العقل
والمنطق معاه
و اعبر سماه
و اوصل لسُدرة منتهاه
و اعلن فروض الطاعة
و اندرله الندور
و افضل ادور
بعيون ماليها الاشتياق
و اختم طوافى بالفراق
و ارجع لارضك و الحياة
مولود بيتحسس خطاه
فارسى..
و اتوه..
و انسى الكلام..
و اقول "بحبك" و السلام

الأربعاء، ٧ مارس ٢٠١٢

صك مِلكيّة

ماهيش ملكك
ماهيش رايداك
ماهيش عايشة عشان تهواك
ماهيش شايفاك

ماهيش ملكك..و ملكانى
ماهيش رايداك..و عايزانى
ماهيش عايشة عشان تهواك
و عايشة لاجل تهوانى
ماهيش شايفاك..و شايفانى
و شايلانى فى ننى العين
و راسمة من حياتها سنين
على صورتى..
و دقة قلبها بتزيد
على سيرتى..
و بابها تملى مفتوحلى
و ممنوعك..ده مسموحلى
و بتبوحلى..
و تحكى كل اسرارها
تكونلى شمس
اكون نارها
تكونلى حضن
اكون دارها
و اعدى لاجلها الاسوار
و لو تفرد قُليبها شراع
اكون البحر و البحار
و ليل و نهار
بمدد روحى فى روحها
فتبقالها دوا جروحها
و فى سكاتها..و فى بوحها
فى ضحكتها..و فى نوحها
و فى المرسى..
و فى المشاوير..
فى حيرة القلب م التفكير
و فى التدبير..
ماحدش غيرى يفهمها
بنظرة عين..يكلمها
و يسكن قلبها الاخضر
فروع العشق فيه تكبر
و اسمى حروفه محفورة
على جدورها و مبدورة
بتعلنها قصاد الكون
صريحة..تمحى اى ظنون
تقول للكل..دى ملكى
و بتقولك..
ماهيش ملكك